Fab.XXVII.
Lupus et Grus
In faucibus lupi os inhaeserat.
Mercede igitur conducit gruem, qui illud extrahat.
Hoc grus longitudine colli facile effecit.
Quum autem mercedem postularet, subridens lupus et dentibus
infrendens, num tibi,
inquit, parva merces videtur, quod caput incolume ex lupi
faucibus extraxisti?
Fab.XXVIII.
Agricola et Anguis
Agricola anguem reperit, frigore paene exstinctum.
Misericordia motus, eum fovit sinu et subter alas
recondidit.
Mox anguis recreatus vires recepit, et agricolae, pro
beneficio, letale vulnus inflixit. —
Haec fabula docet qualem mercedem mali pro beneficiis
reddere soleant.
Fab.XXIX.
Asinus et Equus
Asinus equum beatum praedicabat, qui tam copiose pasceretur,
quum sibi post
molestissimos labores ne paleae quidem satis praeberetur.
Forte autem bello exorto, equus in proelium agitur, et
circumventus ab hostibus,
post incredibiles labores tandem, multis vulneribus
confossus, collabitur.
Haec omnia asinus conspicatus, o me stolidum, inquit,
qui beatitudinem ex praesentis
temporis fortuna aestimaverim!
Fab.XXX.
Agricola et Filii
Agricola senex, quum mortem sibi appropinquare sentiret,
filios convocavit, quos,
ut fieri solet, interdum discordare noverat, et fascem
virgularum afferri jubet.
Quibus allatis, filios hortabatur, ut hunc fascem
frangerent.
Quod quum facere non possent, distribuit singulis singulas
virgas, iisque celeriter fractis,
docuit illos, quam firma res esset concordia, quamque
imbecillis discordia.
Fab.XXXI.
Equus et Asinus
Asinus, onustus sarcinis, equum rogavit, ut aliqua parte
oneris se levaret, si se vivum
videre vellet.
Sed ille asini preces repudiavit.
Paulo post igitur asinus labore consumtus in via corruit et
efflavit animam.
Tum agitator omnes sarcinas, quas asinus portaverat, atque
insuper etiam pellem asino
detractam, in equum imposuit.
Ibi ille sero priorem superbiam deplorans, o me miserum,
inquit, qui parvulum onus in
me recipere noluerim, quum nunc cogar tantas sarcinas ferre,
una cum pelle comitis mei,
cujus preces tam superbe contempseram.
Fab.XXXII.
Mulier et Ancillae
Mulier vidua, quae texendo vitam sustentabat, solebat
ancillas suas de nocte excitare ad
opus, quum primum galli cantum audivisset.
At illae, diuturno labore fatigatae, statuerunt gallum
interficere.
Quo facto, deteriore conditione quam prius esse coeperunt.
Nam domina, de hora noctis incerta, nunc famulas saepe jam
prima nocte excitabat
Fab.XXXIII.
Testudo et Aquila
Testudo aquilam magnopere orabat, ut sese volare doceret.
Aquila ei ostendebat quidem, eam rem petere naturae suae
contrariam; sed illa
nihilominus instabat, et obsecrabat aquilam, ut se volucrem
facere vellet.
Itaque ungulis arreptam aquila sustulit in sublime, et
demisit illam, ut per aerem
ferretur.
Tum in saxa incidens comminuta, interiit.
Haec fabula docet, multos cupiditatibus suis occoecatos
consilia prudentiorum respuere,
et in exitium ruere stultitia sua.
Fab.XXXIV.
Luscinia et Accipiter
Accipiter esuriens rapuit lusciniam.
Quae quum intelligeret, sibi mortem impendere, ad preces
conversa, orat accipitrem,
ne se perdat sine causa.
Se enim avidissimum ventrem illius non posse explere, et
suadere adeo, ut grandiores
aliquas volucres venetur.
Cui accipiter, insanirem, inquit, si partam
praedam amittere, et incerta pro certis sectari
vellem.
Fab.XXXV.
Senex et Mors
Senex in silva ligna ceciderat, iisque sublatis domum redire
coepit.
Quum aliquantum viae progressus esset, onere et via
defatigatus, fascem deposuit,
et secum aetatis et inopiae mala contemplatus,
Mortem clara voce invocat quae ipsum ab omnibus his malis
liberet.
Tum Mors, senis precibus auditis subito adstitit, et quid
vellet, percunctatur. At Senex,
quem jam votorum suorum poenitebat nihil, inquit,
sed requiro,qui onuspaululum allevet,
dum ego rursus subeo.
Fab.XXXVI.
Inimici
In eadem navi vehebantur duo, qui inter se capitalia odia
exercebant.
Unus eorum in prora, alter in puppi residebat. Orta
tempestate ingenti, quum omnes de
vita desperarent, interrogat is, qui in puppi sedebat,
gubernatorem, utram partem navis
prius submersum iri existimaret.
Cui gubernator, proram, respondit.
Tum ille, jam mors mihi non molesta est, quum inimici mei
mortem adspecturus sim.
Fab.XXXVII.
Hinnuleus et Cervus
Hinnuleus quondam patrem suum his verbis interrogasse
dicitur:
Mi pater, quum multo sis major canibus et tam ardua
cornua habeas, quibus a te vim
propulsare possis, qui fit, ut canes tantopere metuas?
Ibi cervus ridens, mi nate, inquit, vera memoras;
mihi tamen, nescio quo pacto, semper
accidit, ut, audita canum voce, in fugam statim convertar.
—
Haec fabula docet, natura formidulosos nullis rationibus
fortes reddi posse.
Fab.XXXVIII.
Hoedus et Lupus
Quum hoedus evasisset lupum et confugisset in caulam ovium,
quid tu, stulte, inquit ille,
hic te salvum futurum speras, ubi quotidie pecudes rapi
et diis mactari videas? Non curo,
inquit hoedus; nam si moriendum sit, quanto praeclarius
mihi erit, meo cruore aspergi
aras deorum immortalium quam irrigari siccas lupi fauces.
—
Haec fabula docet, bonos mortem quae omnibus imminet, non
timere, si cum honestate
et laude conjuncta sit.
Fab.XXXIX.
Corvus et Vulpes
Corvus alicunde caseum rapuerat, et cum illo in altam
arborem subvolarat.
Vulpecula, illum caseum appetens, corvum blandis verbis
adoritur; quumque primum
formam ejus pennarumque nitorem laudasset, pol,
inquit, te avium regem esse dicerem,
si cantus pulchritudini tuae responderet. Tum ille,
laudibus vulpis inflatus, etiam cantu se
valere demonstrare voluit.
Ita vero e rostro aperto caseus delapsus est, quem vulpes
arreptum devoravit. —
Haec fabula docet, vitandas esse adulatorum voces, qui
blanditiis suis nobis insidiantur.
Fab.XL.
De Leo
Societatem junxerant Leo, Juvenca, Capra, Ovis. Praeda
autem, quam ceperant, in quatuor
partes aequales divisa, leo prima, ait, mea est; debetur
enim haec praestantiae meae.
Tollam et secundam, quam meretur robur meum. Tertiam
vindicat sibi egregius labor meus.
Quartam qui sibi arrogare voluerit is sciat, se habiturum me
inimicum sibi.
Quid facerent imbecilles bestiae, aut quae sibi leonem
infestum habere vellet?
XLI.
Mus et Rusticus
Mus a Rustico in caricarum acervo deprehensus, tam acri
morsu ejus digitos vulneravit,
ut ille eum dimitteret, dicens: nihil, mehercule, tam
pusillum est, quod de salute
desperare debeat, modo se defendere et vim depulsare velit.
XLII.
Vultur et Aviculae
Vultur aliquando aviculas invitavit ad convivium, quod illis
daturus esset die natali suo.
Quae quum ad tempus adessent, eas carpere et occidere,
epulasque sibi de invitatis
instruere coepit.
Fab.XLIII.
Ranae
Ranae laetabantur, quum nuntiatum esset, Solem uxorem
duxisse.
Sed una caeteris prudentior, O vos stolidos! inquit;
nonne meministis, quantopere vos
saepe unius Solis aestus excruciet?
Quid igitur fiet, quum liberos etiam procreaverit?
Fab.XLIV.
Ranae et Jupiter
Ranae aliquando regem sibi a Jove petivisse dicuntur. Quarum
ille precibus exoratus
trabem ingentem
in lacum dejecit.
Ranae sonitu perterritae primum refugere, deinde vero,
trabem in aqua natantem conspicatae,
magno cum contemtu in ea consederunt aliumque
sibi novis clamoribus
regem expetiverunt.
Tum Jupiter, earum stultitiam puniturus, hydrum illis misit,
a quo quum plurimae captae
perirent, sero eas stolidarum precum poenitur.
Fab.XLV.
Lupi et Pastores
Quum Philippus, rex Macedoniae, cum Atheniensibus foedus
initurus esset, ea conditione,
ut oratores suos ipsi traderent Demosthenes populo narravit
fabulam qua iis callidum
regis consilium ante oculos poneret.
Dixit enim, lupos quondam cum pastoribus pactos esse, se
nunquam in posterum greges
esse impugnaturos, si canes ipsis dederentur. Placuisse
stultis pastoribus conditionem;
sed quum lupi caulas excubiis nudatas, vidissent, eos impetu
facto omnem gregem
dilaniasse.
Fab.XLVI.
Puer mendax
Puer oves pascens crebro per lusum magnis clamoribus opem
rusticorum imploraveret,
lupos gregem suum aggressos esse fingens.
Saepe autem frustratus eos, qui auxilium laturi advenerant,
tandem lupo revera irruente
multis cum lacrymis, vicinos orare coepit, ut sibi et gregi
subvenirent.
At illi eum pariter ut antea ludere existimantes, preces
ejus et lacrymas neglexerunt,
ita ut lupus libere in oves grassaretur, plurimasque earum
dilaniaret.
Fab.XLVII.
Corvus
Corvus, qui caseum forte repererat, gaudium alta voce
significavit.
Quo sono allecti plures corvi famelici advolaverunt,
impetuque in illum facto, opimam
ei dapem eripuerunt.
Fab.XLVIII.
Cornix et Columba
Cornix columbae gratulabatur foecunditatem, quod singulis
mensibus pullos excluderet.
At illa, ne mei, inquit, doloris causam commemores.
Nam quos pullos educo, eos dominus raptos aut ipse comedit
aut aliis comedendos vendit.
Ita mihi mea foecunditas novum semper luctum parit.
Fab.XLIX.
Leo, Asinus et Vulpes
Vulpes, asinus et leo venatum iverant.
Ampla praeda facta, leo asinum illam partiri jubet.
Qui quum singulis singulas partes poneret aequales, leo eum
correptum dilaniavit,
et vulpeculae partiendi negotium tribuit.
Illa astutior, leoni partem maximam apposuit, sibi vix
minimam reservans particulam.
Tum leo subridens ejus prudentiam laudare, et unde hoc
didicerit, interrogare coepit.
Et vulpes, Hujus me, inquit, calamitas docuit, quid minores
potentioribus debeant.
Fab.L.
Muscae
Effusa mellis copia est: Muscae advolant Pascuntur.
At mox impeditis cruribus Revolare, nequeunt.
Heu miseram, inquiunt, vicem!
Cibus iste blandus, qui pellexit suaviter,
Nunc fraudulentus quam crudeliter necat!
Perfida voluptas fabula hac depingitur.
Fab.LI.
Cancer
Mare cancer olim deseruit, in littore Pascendi cupidus.
Vulpes hunc simul adspici, Jejuna, simul accurrit, et
praedam capit.
Nae, dixit ille, jure plector, qui, salo
Quum fuerim natus, voluerim solo ingredi!
Suus unicuique praefinitus est locus,
Quem praeterire sine periclo non licet.
Fab.LII.
Culex et Taurus
In cornu tauri parvulus quondam culex
Consedit; seque dixit, mole si sua
Eum gravaret, avolaturum illico.
At ille: nec te considentem senseram.
|